Η Περιβαλλοντική Ομάδα του Μουσικού Σχολείου Βέροιας “EnVeriaMentalWanderings” πραγματοποίησε διήμερη διδακτική επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κόνιτσας την τελευταία βδομάδα του Φλεβάρη. Η ομάδα είναι μέλος του δικτύου “Παραδοσιακοί Οικισμοί και Φύση” και μελέτησε με τη βοήθεια του έμπειρου και ειδικά καταρτισμένου προσωπικού του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης την αρχιτεκτονική των παραδοσιακών τοξοτών γεφυριών της Ηπείρου και έμαθε πολλά από τα μυστικά των μαστόρων της περιοχής και της τέχνης τους.
Σπύρος Καλαντζόπουλος, Ένα ονειρικό τοπίο
Η εκδρομή στην Κόνιτσα…. Τι να πρωτοπώ για αυτή την εμπειρία! Τη σχεδίαζα μέσα στο μυαλό μου για μήνες! Σκεφτόμουν όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να κάνω. Είχα φτιάξει ένα σενάριο στο μυαλό μου μέχρι που όλα έγιναν διαφορετικά από ότι πίστευα… Πρώτη φορά σε μια εκδρομή δεν έπεσα μέσα ούτε σε μία πρόβλεψη για το τι θα συμβεί παρόλα αυτά, αντί να πεθάνω από το άγχος μου, πέρασα τόσο όμορφα! Σε αυτή την εκδρομή ξεκίνησα αποφασισμένος να περάσω δυο ημέρες μόνος μου με το βιβλίο μου και τα ακουστικά μου. Άλλαξα όμως γνώμη, όταν διαπίστωσα πόσο φιλική ήταν η ατμόσφαιρα, πόσο ονειρικό ήταν το τοπίο και πόσο καλή ήταν η διάθεση των συμμαθητών μου και σκέφτηκα: “Ποιος μου δίνει το δικαίωμα να τους χαλάσω τη διάθεση;“. Έτσι, ανακάλυψα πως όσο άσχημα και να νιώθεις, ο ενθουσιασμός των γύρω σου μπορεί να γίνει κτήμα σου και τελικά να τον ενστερνιστείς και να σε εκφράζει κιόλας. Αυτό ακριβώς συνέβη με εμένα. Πέρασα τόσο όμορφα, γιατί απλά δυο μέρες άφηνα το τοπίο και την ατμόσφαιρα να γίνουν κομμάτι του εαυτού μου.
Δεν περίμενα πως θα έβρισκα μια τόσο μοντέρνα καφετέρια στην παραδοσιακή αγορά της Κόνιτσας, ούτε πως θα γνώριζα σε αυτή τη μικρή, απομονωμένη γωνιά της γης, σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Σμόλικα, παιδιά με ενδιαφέροντα και για μουσική και για θέατρο και ανθρώπους με τόσο εναλλακτικές απόψεις για το περιβάλλον και την ιστορία. Θέλω όμως ιδιαίτερα να αναφερθώ στη φύση που έκανε την ψυχή σου να νοιώθει ανακουφισμένη, καθώς το πυκνό πευκοδάσος, η εκκωφαντική σιωπή και οι χιονισμένες βουνοκορφές ανέδιδαν μια αίσθηση ηρεμίας σε αντίθεση με την τραχύτητα και την αγριότητα που χαρακτηρίζει άλλες περιοχές της Πίνδου.
Το πέτρινο γεφύρι στην εντυπωσιακή χαράδρα του Αώου, τα πέτρινα χωριά Γανναδιό και Πυρσόγιαννη με την υπέροχη εκκλησία που είναι διακοσμημένη με δυτικόφερτα ξυλόγλυπτα, φυσικά σε κάνουν να αναρωτιέσαι πού χάθηκε όλος αυτός ο πολιτισμός που χαρακτηριζόταν από πνευματική πληρότητα, βαθιά σκέψη, παράλληλα με ικανότητα επιβίωσης και πρακτικότητα. Μπορεί ακόμα να βρίσκεται στους λιγοστούς κατοίκους αυτών των χωριών που με σημερινά δεδομένα θεωρούνται έξω από τον κόσμο; Δεν νομίζω. Πιστεύω πώς βρίσκεται στις πέτρες αυτού του ονειρικού τοπίου.
Γιάννης Μαντρατζής, Η εκδρομή στην Κόνιτσα
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι στη διάρκεια των σχολικών μας χρόνων υπάρχουν εκδρομές που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό και στην καρδιά κάθε εφήβου, κάθε μαθητή. Τέτοιου είδους εκδρομές είναι και οι πολυήμερες. Για εμένα μια από τις εκδρομές που θα μου μείνουν αξέχαστες είναι η εκδρομή της τάξης μας στην Κόνιτσα.
Το πρωί της Πέμπτης 22 Φεβρουαρίου επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε με προορισμό την Κόνιτσα μέσω της Εγνατίας Οδού, όπου και πραγματοποιήσαμε στάση στα Γιάννενα για ξεκούραση και περιήγηση στο κάστρο. Αργά το μεσημέρι φτάσαμε στην Κόνιτσα. Η Κόνιτσα βρίσκεται στην Ήπειρο και ανήκει στο νομό Ιωαννίνων. Είναι μια μικρή αλλά γραφική κωμόπολη χτισμένη κοντά στον ποταμό Αώο και έχει ως στολίδι το γεφύρι της.
Το κατάλυμά μας ήταν η Μαθητική Εστία που βρίσκεται στην περιοχή της Κάτω Κόνιτσας. Εκεί συναντήσαμε τους υπεύθυνους του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, καθώς και τα παιδιά από τα γύρω χωριά που φοιτούν στο Λύκειο της Κόνιτσας και μένουν στην Μαθητική Εστία σχεδόν όλη την εβδομάδα.
Αφού ξεκουραστήκαμε και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, επιβιβαστήκαμε ξανά στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε προς το γεφύρι της Κόνιτσας το οποίο σχηματίζει καμάρα και είναι χτισμένο από κουρασάνι, το παραδοσιακό υλικό που χρησιμοποιούσαν οι μάστοροι της περιοχής. Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε στο μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι θαυμάζοντας τον σχηματισμό των πετρωμάτων των γύρω βουνών και ότι απέμεινε από ένα βυζαντινό μνημείο. Μετά το δείπνο στην Μαθητική Εστία ακολούθησε μια σύντομη νυχτερινή εξόρμηση στο κέντρο της πόλη σε μία από τις τοπικές καφετέριες.
Την επόμενη μέρα ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας και ξεκινήσαμε για να επισκεφτούμε τα ελληνο-αλβανικά σύνορα και τη Μονή της Παναγίας της Μολυβδοσκέπαστης. Στη Μονή μάς υποδέχτηκε ένας ευσεβέστατος καλόγερος, ο οποίος μάς μίλησε για την ιστορία της και την ίδρυσή της από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίνου Κωνσταντίνο Δ’ τον Πωγωνάτο τον 7ο μετά Χριστό αιώνα και στο τέλος μάς χάρισε από μία μικρή εικόνα της Παναγίας.
Ο επόμενος και τελευταίος προορισμός μας ήταν οι παραδοσιακοί οικισμοί του Γανναδιό και της Πυρσόγιαννης. Οι οικισμοί αυτοί μάς εξέπληξαν όσον αφορά τη γραφικότητά τους, τον τρόπο οικοδόμησης των κτιρίων, καθώς και ορισμένα χαρακτηριστικά που φανέρωναν τον τρόπο ζωής των κατοίκων, όπως το γεγονός ότι υπήρχαν ομάδες μαστόρων, γνωστοί ως μπουλούκια, που ταξίδευαν και έχτιζαν σπίτια και δημόσια κτίρια σε όλα τα Βαλκάνια φτάνοντας μέχρι και την Περσία. Όταν επέστρεφαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους μετέφεραν κι αυτοί διάφορα πολιτιστικά στοιχεία από τους τόπους στους οποίους είχαν εργαστεί.
Η ομάδα μας έφτασε στη Βέροια αργά το απόγευμα ακολουθώντας την επαρχιακή οδό που συνδέει την Κόνιτσα με τα Γρεβενά περνώντας μέσα από τον χιονισμένο ορεινό όγκο της Πίνδου.
Η εκδρομή αυτή εκτός από τη χαλάρωση και τη διασκέδαση που μάς πρόσφερε είχε κυρίως επιμορφωτικό χαρακτήρα και ελπίζω τέτοιου είδους εκδρομές να γίνονται συχνότερα.
Υπεύθυνες καθηγήτριες: Χριστίνα Ζαχαριάδου ΠΕ04, Παπά Τατιανή ΠΕ02
Κολάζ φωτογραφιών: Αναστάσης Κετίκολγου
Δείτε εδώ την ανάρτηση στο ιστολόγιο της υπεύθυνης της ομάδας, Τατιανής Παπά.
