Project on Peace – World Poetry Day 2022

Οι μαθητές των δύο τμημάτων της α΄ γυμνασίου στο πλαίσιο της δράσης με τίτλο “Στίχοι, Χρώματα και Νότες για την Ειρήνη” με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2022 είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν αγγλική ποίηση μεταξύ άλλων και της Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυ Ντίκινσον και να αποτυπώσουν καλλιτεχνικά την αντίθεσή τους στον πόλεμο και την επιθυμία τους για επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο.

Το τελικό προϊόν της δράσης τους είναι ένα οπτικοακουστικό έργο - βίντεο το οποίο περιλαμβάνει την απαγγελία του ποιήματος "It feels a shame to be alive" της Έμιλυ Ντίκινσον από μαθητές. Η απαγγελία επενδύθηκε με πρωτότυπη μουσική σύνθεση μαθητή αλλά και μαθητικά εικαστικά  έργα. Το ηχητικό προϊόν μεταδίδεται και από το Μαθητικό Ραδιόφωνο - European School Radio προκειμένου να αξιοποιηθεί από την εκπαιδευτική κοινότητα. Ακούστε το εδώ.

Η δράση εντάσσεται στο πλαίσιο του Άξονα 1 της ΑΕΕ «Δημιουργούμε, Αξιοποιούμε και ΡαδιοΕπικοινωνούμε στο European School Radio» που υλοποιείται τη φετινή χρονιά στο σχολείο.
Βίντεο

Συντελεστές

Ποίημα: “It feels a shame to be alive”, Emily Dickinson 

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση – κιθάρα: Αδαμόπουλος Δημήτρης

Ηχογράφηση: Αδαμόπουλος Δημήτρης, Λένος Στέργιος, Καραγιάννη Δήμητρα

Απαγγελίες: Αλδάκου Βασιλική, Σκεντερίδης Στέφανος, Ζούκη Δανάη, Παλαπαΐδου Αιμιλία, Κατσαβός Κωνταντίνος

Εικαστικές δημιουργίες: Λουκάς Χρ., Ζήση Στ., Καραγιάννη Δ. & Μ., Μπαντόλα Μ., Μαϊόβη Μ., Φωτιάδου Αθ., Καλμουκίδου Ευδ. 

Βίντεο – μοντάζ ήχου: Αδαμόπουλος Δημήτρης

Υπεύθυνη καθηγήτρια υλοποίησης δράσης: Μαρία Ακριβοπούλου, καθηγήτρια αγγλικών

Σχεδιασμός δράσης: Χαρά Σκουμποπούλου, φιλόλογος/μουσικός

Λίγα λόγια για το ποίημα
Το ποίημα γράφτηκε το 1863 καθώς μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμο. Το ποίημα συζητά θέματα ενοχής, θανάτου στο πεδίο της μάχης και της θυσίας εκείνων που πήγαν στο Νότο για να πολεμήσουν για την υπόθεση της Ένωσης κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.

Ενώ η Ντίκινσον δεν είχε δει ποτέ προσωπικά τα πεδία των μαχών του πολέμου, τα λόγια της απεικονίζουν το βάρος που δόθηκε σε όσους βρίσκονταν στο βόρειο μέτωπο και πώς οραματίστηκαν εκείνους που «άντεξαν τη μάχη», όπως το έθεσε ο Αβραάμ Λίνκολν.

It feels a shame to be Alive—
When Men so brave—are dead—
One envies the Distinguished Dust—
Permitted—such a Head—

The Stone—that tells defending Whom
This Spartan put away
What little of Him we—possessed
In Pawn for Liberty—

The price is great—Sublimely paid—
Do we deserve—a Thing—
That lives—like Dollars—must be piled
Before we may obtain?

Are we that wait—sufficient worth—
That such Enormous Pearl
As life—dissolved be—for Us—
In Battle’s—horrid Bowl?

It may be—a Renown to live—
I think the Man who die—
Those unsustained—Saviors—
Present Divinity—